Sons e perfumes, Claudio Aquiles,
xiran ao aire da noite fermosa.
Ti sabes onde erra un son de rosa,
un recendo raro de añafiles
con sordina, de crótalos sutís
e lúa de guitarras. Preguiceira
a túa orquestra, bolboreta a bolboreta,
ata noventa ábrenche os seus atrís.
Iberia, Andalucia, España en sonos,
lentas granadas, fráxiles Sevillas,
Giraldas tres por oito, altas Comares.
E metais en flor, celestes paus
elevan o nivel das meixelas
bágoas de caraveis e azares.
Poema de Gerardo Diego a C.A. Debussy (1936)